Galeria
Poniżej przedstawiono kilka obrazków uzyskanych z naszych symulacji. Zdjęcia umieszczone na stronie mają małą rozdzielczość. Aby oglądnąć zdjęcie lepszej jakości naciśnij na ikonę danego obrazka.
Okładki czasopism i książek naukowych z naszą grafiką i artykułem przeglądowym
Rozpylanie - wizje artystyczne
Rozpylanie zestalonych gazów
70 eV Ar -> Ar{111}
Nawet pociski o tak niewielkiej energii kinetycznej mogą efektywnie rozpylać zestalony argon.
1 keV Ar -> Ar{111}
Widok z boku na wycinek kryształu o grubości 1,5nm.
Widok z góry. Obrazki są pokolorowane w zależności od głębokości na której znajdują się atomy. Skala kolorów rozciąga się od czerwonego (głębokość <4nm i poniżej, do ciemnoniebieskiego (>3nm ponad powierzchnią)
Bombardowanie powierzchni kryształu Ar{111} pociskiem 1 keV Ar prowadzi do emisji ogromnej liczby atomów i do utworzenia makroskopowego krateru. Jest to spowodowane przez bardzo małą energię wiązania atomów w krysztale zestalonego argonu.
Rozpylanie metali
4 keV Ar -> Ag{111}
Na zewnątrz emitowane są przede wszystkim atomy znajdujące się pierwotnie w ostatnich warstwach kryształu.
Porównanie procesu rozpylania Ag(111) pociskami Ga i C60
Rozpylanie powierzchni Ag{111} pociskiem 15 keV Ga.
Obrazki zostały zarejestrowane dla 0,0, 3,0 i 7,5 ps. Kolory oznaczają początkowe położenia atomu w odpowiedniej warstwie (niebieski - 1, 2 warstwa, czerwony -3, 4 warstwa, zielony - 5, 6 warstwa, jasnoniebieski - 7, 8 warstwa)
Rozpylanie powierzchni Ag{111} pociskiem 15 keV C60.
Obrazki zostały zarejestrowane dla 0,0, 3,0 i 7,5 ps.
Uderzenie Ga prowadzi do mniejszej emisji cząstek, równocześnie powodując znacznie większe uszkodzenie kryształu w porównaniu z C60. Zwiększenie energii kinetycznej pocisku C60 powoduje utworzenie większego krateru. Jednak krater rośnie przede wszystkim przez zwiększanie swojej średnicy a nie głębokości.
Emisja molekuł organicznych stymulowana uderzeniem pocisków klastrowych
Całe molekuły są emitowane w wyniku działania mechanizmu katapultowego.
Przykłady
Rozpylanie molekuły PS61 zaadsorbowanej na powierzchni Ag{111} pociskiem 20 keV C60.
Obrazki są zarejestrowane dla czasów 0,0, 3,0 i 7,5 ps.
Rozpylanie molekuł PS4 zaadsorbowanych na powierzchni Ag{111} pociskiem 20 keV C60.
Obrazki są zarejestrowane dla czasów 0,0, 3,0 i 7,5 ps.
Emisja molekuł z cienkich warstw organicznych stymulowana uderzeniem monoatomowego pocisku
Molekuły organiczne związane z powierzchnią siłami fizysorpcji są głownie emitowane w wyniku zderzeń z rozpylanymi cząstkami podłoża. Zaobserwowano występowanie dwóch mechanizmów prowadzących do emisji całych molekuł:
a) molekuła jest uderzona przez pojedynczy atom podłoża
Ten mechanizm występuje we wczesnych stadiach rozpylania i prowadzi do emisji molekuł o większych energiach kinetycznych
b) molekuła jest uderzona równocześnie przez kilka atomów
Ten mechanizm występuje w późniejszych stadiach rozpylania i prowadzi do emisji molekuł o małych energiach kinetycznych.
Przykłady:
Rozpylanie molekuł PS4 zaadsorbowanych na powierzchni Ag{111} pociskiem 15 keV Ga
Rozpylanie cienkiej warstwy benzenu osadzonej na podłożu Ag{111} pociskiem 15 keV Ga
Rozpylanie cienkiej warstwy benzenu osadzonej na podłożu Ag{111} pociskiem 4 keV Ar
Powierzchnia multiwarstwy benzenu przed uderzeniem jonem 4 keV Ar
Sekwencja rozpylania warstwy benzenu o grubości 3L jonem Ar o energii kinetycznej 4 keV. Widok z góry.
Poprzeczny zasięg zniszczeń generowanych w warstwie organicznej uderzeniem jonu Ar+
Molekuły ostatniej warstwy oznaczono kolorem pomarańczowym. Molekuły pośredniej warstwy oznaczono kolorem fioletowym, zaś molekuły sąsiadujące z powierzchnią metalu oznaczono kolorem czerwonym. Ujęcie uzyskano 13 ps po uderzeniu pocisku.
Rozpylanie cienkiej warstwy benzenu osadzonej na podłożu Ag{111} pociskiem C60
Klaster C60 tuż przed uderzeniem w powierzchnię warstwy benzenu o grubości 3 ML
Krater wytworzony uderzeniem pocisku 20 keV C60 w warstwę organiczną benzenu o grubości 3ML.
Kolory atomów oznaczają głębokość. Atomy czerwone leżą najwyżej a niebieskie najniżej.
Porzeczny zasięg zniszczeń generowanych w warstwie organicznej uderzeniem jonu C60
Uderzenie pocisku C60 tworzy na powierzchni duży obszar, z którego usunięte są molekuły benzenu. Część z tych molekuł została wyemitowana, a część przesunięta w zewnętrzne obszary powierzchni.
Rozpylanie grubego kryształu benzenu pociskiem 500 eV C60.
Obrazki z symulacji komputerowych wykonano przy użyciu programów: gOpenMol oraz PovRay.
